Zielona Budka
Historia budowy kościoła w Mistrzejowicach zaczęła się wtedy, kiedy młody ksiądz Józef Kurzeja - wikariusz parafii w Raciborowicach, do której od wieków należała wieś Mistrzejowice, zorientował się, że na terenie tej wsi ma powstać osiedle mieszkaniowe, które będzie w zamierzeniach władz osiedlem bez Boga. Odległość z Raciborowic do nowopowstającego osiedla wynosiła około 5 km, a nie było tu żadnego obiektu sakralnego, który mógłby być bazą do prowadzenia jakiejkolwiek działalności religijnej. Praca duszpasterska była więc utrudniona, a osiedle było przeznaczone do zamieszkania przez kilka tysięcy ludzi.
Ks. Józef postanowił więc na początek postawić w pobliżu osiedla punkt katechetyczny. Według jego pomysłu miał to być drewniany barak o wymiarach 5m x 6m. Wszystkie elementy potrzebne do jego montażu przygotował wcześniej na terenie kościelnym w Raciborowicach. 29 sierpnia 1970 r. - (26/27 VIII podawana była też taka data), na terenie niewielkiego akacjowego lasku na obrzeżu dzisiejszego os. Oświecenia, zmontowano barak. Pomalowano go na zielono, aby nie wyróżniał się swoją barwą od otaczających go akacji, bo przecież było wiadomo, że będzie „solą w oku” dla ówczesnych komunistycznych władz. Wewnątrz urządzono w nim ołtarz polowy z wizerunkiem Maksymiliana Marii Kolbego i obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Przez nowych parafian barak ten został nazwany „zieloną budką” i mimo braku zgody władz administracyjnych, szybko zaczął pełnić rolę bardzo małego kościoła. Ksiądz Kardynał Karol Wojtyła zgodził się na organizowanie przez ks. Józefa Kurzeję tej bardzo trudnej placówki na terenie Mistrzejowic.
Ówczesne władze robiły, co mogły, aby zniechęcić księdza Kurzeję do zakładania nowej parafii. Pierwsza sprawa sądowa rozpoczęła się w 1970 r. i miała na celu zmuszenie księdza do zburzenia „zielonej budki”. Pomimo 10 rozpraw sądowych, 26 kolegiów i nie kończących się przesłuchań przez aparat bezpieczeństwa PRL, kapłan nie zrezygnował. Głęboka wiara w Boga, pełne poparcie kardynała Karola Wojtyły i mieszkańców Nowej Huty utwierdzały go w przekonaniu, że musi wytrwać.
Właśnie tu, przy „zielonej budce”, wyproszono u Boga pozwolenie na budowę kościoła. Mimo wielu nakazów rozbiórki i szykan w stosunku do pierwszego proboszcza i założyciela parafii, ks. kanonika Józefa Kurzeji, „zielona budka” wraz z ołtarzem polowym przetrwała do 1 XII 1973r., kiedy to w uroczystej procesji przeniesiono stąd Najświętszy Sakrament do kaplicy bł. Maksymiliana Marii Kolbego przy obecnym kościele.
W 1971 r. do „zielonej budki” zostało dobudowane zadaszenie na ołtarz polowy, które nazwane „wiatą”, stało się przyczyną następnego procesu sądowego, kolejnych rozpraw sądowych i przesłuchań.
W 1973 r. władza ustąpiła i zostało wydane pozwolenie na wybudowanie punktu katechetycznego i tymczasowej kaplicy, ale wewnątrz osiedla. Przy ogromnym zaangażowaniu wiernych, udało się na koniec listopada 1973 r. oddać obiekt do użytku. Przeniesienie Najświętszego Sakramentu z „zielonej budki” do nowej kaplicy odbyło się w uroczystej procesji dnia 1 grudnia 1973 r. Władze ustaliły, że „zielona budka” musi być zlikwidowana w lasku akacjowym w ciągu 7 dni od tego momentu, teren ma być uporządkowany i nawet fundamenty mają być wyrwane z ziemi, aby ślad po niej nie został.
„Zielona budka” została przeniesiona na nowy plac kościelny (od strony os. Tysiąclecia), ale pełniła już teraz tylko rolę zaplecza dla budującej się kaplicy bł. Maksymiliana. Pod koniec lat 80-tych została całkowicie rozebrana, a część desek z rozbiórki wykorzystano do budowy repliki zadaszenia i ołtarza polowego, którą do dzisiaj oglądać można na terenie kościelnym od strony pętli tramwajowej.
Wraz z „zieloną budką” na plac kościelny został przeniesiony krzyż upamiętniający pierwsze Misje św., które odbyły się dla mistrzejowickich parafian w maju 1972 r. przy „zielonej budce”. Obecnie krzyż ten jest umieszczony w tzw. dolnym kościele przy V Stacji Drogi Krzyżowej i w każdym roku w Wielki Piątek jest niesiony na ramionach parafian w czasie Drogi Krzyżowej, prowadzącej od miejsca w którym stała „zielona budka” (obecnie znajduje się tutaj kapliczka Matki Bożej Łaskawej) do kościoła pw. Św. Maksymiliana Marii Kolbego na os. Tysiąclecia. Droga łącząca te dwa obiekty jest również symbolem drogi krzyżowej założyciela naszej Parafii ks. Józefa Kurzeji i tych wszystkich, którzy pomagali i trwali przy nim w walce o istnienie naszego Kościoła i parafii.
Po około trzech latach od wybudowania „tymczasowego” punktu katechetycznego z kaplicą bł. Maksymiliana Marii Kolbego” - 22 kwietnia 1976 r. - uzyskano pozwolenie na budowę nowego kościoła. Ksiądz Kurzeja rozpoczął budowę kościoła, ale nie doczekał poświęcenia nowej świątyni. Zmarł w wieku 39 lat dnia 15 sierpnia 1976 r. Pochowany został tymczasowo na cmentarzu w Grębałowie, a jego pogrzeb stał się jedną z większych manifestacji mieszkańców Nowej Huty. Po 4 latach jego doczesne szczątki przeniesiono do krypty w kościele, którego był twórcą.
Pierwszą Mszę Św. w tzw. górnym kościele odprawiono w Wielkanoc 3 kwietnia 1983 r.
Przy „zielonej budce” pierwsza Msza św. została odprawiona 13 V 1971 r. z okazji I Komunii św.
- W ciągu niecałych 3 lat jej istnienia:
- do pierwszej Komunii św. przystąpiło 240 dzieci,
- Sakramentu Chrztu udzielono 562 dzieciom,
- Sakrament Małżeństwa przyjęło 28 par,
- Sakrament Bierzmowania przyjęli młodzi parafianie,
- odprawiono 16 pogrzebów,
- w roku 1972 odbyły się Misje św.,
- w roku 1971 i 1973 pasterkę odprawiał Arcybiskup Krakowski Kardynał Karol Wojtyła.